2–3 sene önce Matrix’in 4. filmini çekecekleri söylentisi çıkınca, çok da itibar etmemiştim. Söylenecek ne kalmıştı, demiştim kendi kendime, gişeye oynamak için yapılacak bir hamle gibi gelmişti, söylentiler devam ettikçe ben ısrarla itibar etmemeye devam ettim ama günün sonunda söylentiler gerçekleşti ve bugün “The Matrix Resurrections” filmini izledim… Uzun zamandır…

Sanki tüm dünyanın yükünü omuzlarıma yüklemişler gibi bir günün sabahından merhaba… Bazen insanın düşebilmesi bile lüksmüş gibi… Yıkılmaya, dağılmaya, takadinizin kesilmesine bile imkanınızın olması lazım. Ruhum bir ilmeğe geçirilmiş gibi sallanıyor, yıkılmasına izin yok, düşmesine izin yok. Ayağa kalkmasına imkan yok. Hakkıyla delirebilenlere imrenmeye başladım. Neden bu mücadele? Savaşmaya hep erdem yükledik. Sanki erdem karın doyuruyormuş gibi…

— Seçimlerimizde özgür değil miyiz? — Özgür irade var mı, yok mu? — Bizi yönetiyorlar mı, kukla mıyız? — Mıyız da muyuz?.. Descartes’in dediği gibi “Düşünüyorum, o halde varım.”; özgür müyüm, düşünmemi sağlayanın izin verdiği ölçüde. Bence cevap bu. Bir soruyu cevaplamaya çalışırken, sorunun bağlamını gözden kaçırmamak lazım. Burada bahsettiğimiz…

Eğer üyeliğiniz yoksa ve yazıyı görüntüleyemiyorsanız bu linki kullanarak yazıyı okuyabilirsiniz. Çok oldu yazmayalı, anlatacak bir şeyim olmadığından değil aslında bu, hayatın yoğunluğundan. Bunun ardına da sığınmamak lazım aslında, hayat her zaman yoğun olacaktır, doğasında var bu. O yoğunluğun içinde kendine vakit bulabilirse yaşar insan. …

Eğer üyeliğiniz yoksa ve yazıyı görüntülemiyorsanız bu linki kullanarak yazıyı okuyabilirsiniz. Yeni ağarmış günle başlayan telaşe, çocuklarda uykulu mahur ama sevinçle bakan gözler, ev içinde heyecanlı bir hazırlık, kurulan kahvaltı sofrası, sofraya konulan beyaz peynir, yeşil zeytin, pembe domates ve daha niceleri. Normal günlerin normal öğünü kahvaltının bayram sabahı ihtişamlı…

Çimenlerin üzerine oturmuş, elini yoncaların arasında gezdiriyordu. Toprağın nemini avucunda hissetti, hava sıcak olmasına rağmen toprak hafif nemliydi, sabah yağan yaz yağmurundan diye düşündü.

Bir köşe başında saklı kaldı seninle olan buluşmamız… Hep aynı anı hatırımda; hafif yağmur yağıyor, gece ıslanmış, lambalardan çıkan ışıklar yağmur damlalarından dağılarak etrafa vuruyor. Sokaktan geçen arabaların farları renkli bir desen katıyor geceye. Biz yolun ortasında bir köşe başındayız. Sanki tablonun en ortasına çizilmiş iki belirsiz silüet gibiyiz. Ses yok, konuşma yok, hareket yok. Zaman sanki durmuş o noktada.. Hüzün dolu bir gece, öncesi ve sonrası yok. Sadece tek bir zaman vuruşu…

08 Mart 2021 — Eğer üyeliğiniz yoksa ve yazıyı görüntülemiyorsanız bu linki kullanarak yazıyı okuyabilirsiniz. Bu genele açık olarak yazdığım bir okuma günlüğü yazısının 3. yazısı, önceki yazılara ulaşmak isterseniz: 30.01.2021–10.02.2021 Okuma günlükleri değil okuma aylıkları olmuş, bir önceki yazıyı 10 Şubat’ta yazdığıma bakarsak…Okuması zor olduğu gibi hakkında yazması da zor bir kitapmış, ilk…

10.02.2021 — Eğer üyeliğiniz yoksa ve yazıyı görüntülemiyorsanız bu linki kullanarak yazıyı okuyabilirsiniz. Bu genele açık olarak yazdığım bir okuma günlüğü yazısının 2. yazısı, ilk yazıya ulaşmak isterseniz: 30.01.2021 Ulysses Okuma Günlükleri - 1 30.01.2021beyzahilaldurak.medium.com Ulysses’i okuma niyetim olsa da, başlamak için biraz zaman geçmesi gerekti. Kendimi hazırlamam için biraz vakit lazımdı belki de. Bir çırpıda düşünülmeden başlamak…